Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για παράδειγμα στις γυναίκες σε χώρες της Ανατολής, είναι γεγονός. Ορισμένοι ωστόσο υποστηρίζουν ότι οι παραβιάσεις αυτές νομιμοποιούνται από την πολιτισμική παράδοση των χωρών αυτών αυτών και η Οικουμενική διακήρυξη συνιστά απειλή κατά της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας αυτών των λαών. Άλλοι αντίθετα υποστηρίζουν ότι η οικουμενική διακήρυξη διασφαλίζει την ποικιλία της πολιτισμικής έκφρασης στο πλαίσιο της ενιαίας πολυπολιτισμικής ανθρωπότητας.
Η παράδοση και η πρόοδος είναι δυο αντίθετα ρεύματα που τροφοδοτούν κάθε μορφή ζωής γιατί η ανθρώπινη ζωή στηρίζεται στο συνταίριασμα παλιού και νέου, στην αρμονική σύζευξη των στοιχείων του χθες με τα στοιχεία του σήμερα.
Παρ? όλα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις μια από τις δύο τάσεις επικρατεί σε μεγαλύτερο βαθμό φτάνοντας είτε στην προγονοπληξία, είτε στην προοδοπληξία.
Οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων σε χώρες της Ανατολής φανερώνουν το μέγεθος της προγονοπληξίας σε αυτές τις περιοχές που δεν δέχονται τίποτα το προοδευτικό. Υπάρχει όμως και μια ομάδα ανθρώπων που υποστηρίζουν ότι η Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων συνιστά απειλή για αυτούς τους πολιτισμούς, που μέρος του πολιτισμού τους είναι η παραβίαση των δικαιωμάτων της γυναίκας , όπως συμβαίνει με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν είτε από άγνοια είτε από τον τρόπο ζωής που μαθαίνουν.
Αυτή η ομάδα ανθρώπων υποστηρίζει ότι με την Οικουμενική Διακήρυξη επέρχεται μια πολιτισμική αλλοτρίωση με άσχημα αποτελέσματα σ? αυτούς τους πολιτισμούς. Βασική συνέπεια είναι η εγκατάλειψη της πολιτισμικής τους παράδοσης άρα και του τρόπου ζωής. και σίγουρα η δύσκολη προσαρμογή σε έναν καινούργιο τρόπο ζωής. ταυτόχρονα, παρατηρείται και μια αλλοτρίωση της πολιτιστικής και εθνικής ταυτότητας τους.
Από την άλλη όμως υπάρχει και η άποψη ότι η Οικουμενική Διακήρυξη διασφαλίζει την ποικιλία πολυπολιτισμικής έκφρασης.
Πρέπει όμως να παρατηρηθεί ότι ο πολιτισμός προϋποθέτει την ύπαρξη ενός υγιούς τρόπου ζωής, δίχως βία και τρομοκρατία, παρέχοντας δικαιώματα σε όλους. Η προγοπληξία, που σημαίνει υπερβολική προσκόλληση στην παράδοση, δεν αποτελεί χαρακτηριστικό ενός υγιούς πολιτισμού, ούτε οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων, όπως γίνεται για παράδειγμα με τις γυναίκες του Αφγανιστάν, με την παραβίαση των δικαιωμάτων της ατομικής ελευθερίας, της μόρφωσης και της εργασίας και όχι μόνο. Αλλά και η ύπαρξη τρομοκρατίας, βίας και φανατισμού αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για να ονομαστεί αυτός ο τρόπος ζωής, πολιτισμός.
Επιπλέον, το γεγονός ότι κάποια προοδευτικά στοιχεία θα προωθήσουν την ανάδειξη ενός πολιτισμού που συνδυάζει την παράδοση με την πρόοδο και θα συμβάλλουν στην αύξηση των επιπέδων της ποιότητας ζωής είναι κάτι θετικό όχι μόνο για τις περιοχές της Ανατολής αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, που θα προσπαθήσει να πετύχει η Οικουμενική Διακήρυξη και που θα οδηγήσει σε προσπάθεια αποφυγής και της προγονοπληξίας και της προοδοπληξίας. Συμπερασματικά, σπουδαίος και ίσως αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης των δύο αυτών αρνητικών ρευμάτων, προγονοπληξίας και προοδοπληξίας φαίνεται να είναι η Οικουμενική Διακήρυξη, που όλοι στηρίζουμε τις ελπίδες μας στην σωστή, δίκαιη και αναπόφευκτη τήρησή της.
Παπαγγέλου Ευδοκία